This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
English to Turkish: Sociodrama General field: Social Sciences Detailed field: Psychology
Source text - English 22. When a rock lands in the pond: sociodrama and ripple management
Liz White (Canada)
I had been working for several years as a trainer and consultant to an agency that managed a number of open custody group homes for adolescents in a small community. It was led by an Executive Director skilled in sociometry, and the supervisory staff had been with the agency for many years. It was a compassionate place to work and staff members were attached to the clients, the agency and one another. They had clear ethical standards and protocols that promoted safety and accountability for staff and young people in their care.
The Executive Director called me to see what I could do to deal with an incident that had shaken the agency. It involved one of the supervisors, let’s call him Steve, a good-humoured and popular staff member, who had been with the agency for about 15 years. He had been accused of sexual assault as a result of inappropriate touching with one of the female residents of the group home. He had been alone in the recreation room (against protocol) and the female co-worker had called downstairs twice but didn’t go down. The police were called, he was suspended immediately, witnesses were questioned and he was charged and later resigned.
The director brought the whole staff together for a one-day workshop to deal with the impact of this situation. We used sociodrama to open up the situation, clarify the issues, identify feelings and roles and encourage dialogue. Since it was embedded in the real experience of people, it was something of a hybrid, with participants playing themselves and reaching to role reverse with other players and imagined roles.
We warmed up the group (about 25 staff members) with sharing:
Metaphor: ‘Coming here feels like …’
Presence: ‘My primary feeling is …’
Fears: ‘My worst fear …’
Sociodrama
The events were stated very succinctly. We put out an empty chair for Steve.
‘Who else has been impacted by this event?’
People identified many groups of people, and we put a chair out for each with a coloured scarf to mark them and people to begin in the roles:
• Steve’s family;
• the complainant;
• other girls in the residence;
• the staff member who didn’t go downstairs;
• female staff;
• male staff;
• administrators;
• staff in other houses;
• the media.
People took these roles and spoke about what it was like to be them. It became clear that there were subgroups of staff members, some who didn’t believe it, some who were really not surprised because Steve used to touch them sometimes in ways they didn’t like, but ‘That’s just Steve, he doesn’t mean anything by it.’ Others were horrified that this group hadn’t blown the whistle years ago, like ‘the compliant mothers who didn’t recognize the abuse.’ We encouraged interchanges between groups; some came out of imagined roles, some out of their actual positions. We followed those with role reversals. We focused on different role clusters. We stopped several times to ask each person to say what they were feeling and then invited people to take different roles. Administrators were challenged (they had never had an inkling from anyone about Steve). They role reversed. People spoke to Steve in the empty chair. We kept going until it seemed that all the different feelings and opinions and challenges had been aired. We ended by having the group sit quietly in a circle and, one by one, each doubled Steve. They then shared how they had experienced the sociodrama, challenges, insights, feelings, surprises.
Then, in pairs, they answered the questions:
A. Does this situation bring up any past experiences for me?
B. What role did I find myself in then? What was my reaction?
C. How did that affect the feelings that this incident evoked?
After lunch, in three rounds of the whole group, they answered the questions:
1. In looking back at this situation do I have any regrets?
2. Is there anything that would make this process easier for me?
(e.g. What do I say to people who ask about it?)
3. Stop/Start/Keep On. In the days ahead what will I keep on doing? Stop doing? And start doing?
Closing comments about the day revealed relief and calm and compassion, and the agency regained its equilibrium. Calm returned to the pond.
Translation - Turkish 22. Suya bir taş atıldığında: sosyodrama ve dalga yönetimi
Liz White (Kanada)
Küçük bir topluluktaki ergenler için yarı açık ıslahevlerini yöneten bir kurumda eğitimci ve danışman olarak birkaç yıldır çalışıyordum. Kurum sosyometri alanında uzman bir müdür tarafından yönetiliyordu ve denetçi personeli yıllarca kurumla birlikte çalışıyordu. Çalışmak için şefkat dolu bir yerdi ve personeli müşterilere, kuruma ve birbirlerine sıkı sıkıya bağlıydı. Personel ve bakımları altındaki gençlerin güvenliğini ve yükümlülüklerini destekleyen belirgin etik standart ve protokolleri vardı.
Müdür kurumu sallayan bir olayla başa çıkabilmek uğruna ne yapabileceğimi görmek için beni aradı. Olay denetçilerden birini kapsıyordu, şimdilik onu Steve diye çağıralım, yaklaşık 15 yıldır kurumla çalışan, iyi huylu ve sevilen bir personel. Islahevinin kadın sakinlerinden birine uygunsuz bir şekilde dokunmaktan dolayı cinsel tacizle suçlandı. Steve dinlenme odasında yalnızdı (protokole aykırı) ve kadın meslektaşı iki kez alt kata çağırdı ancak aşağıya inmedi. Polis çağrıldı, derhal görevinden alındı, tanıklar sorgulandı ve Steve suçlandı daha sonra istifa ettirildi.
Müdür bu olayın etkisinin üstesinden gelmek için bütün personeli bir günlük bir atölye çalışması maksadıyla bir araya getirdi. Durumu açmak, konuları netleştirmek, duygu ve rolleri belirlemek ve diyalogu teşvik etmek için sosyodrama kullandık. Bu durum, insanların gerçek deneyimlerinin içine gömülmüş olduğundan, katılımcıların kendilerini oynadığı ve diğer oyuncularla ve hayali rollerle rol değiştirdikleri karma bir şeydi.
Grubu (yaklaşık 25 personel) paylaşımlarıyla ısındırdık:
Metafor: ‘Buraya gelmek … hissettiriyor.’
Mevcut: ‘Başlıca (birincil) duygularım …dır.’
Korkular: ‘En büyük korkum …dır.’
Sosyodrama
Olaylar çok kısa ve öz bir şekilde belirtildi. Steve için boş bir sandalye koyduk.
‘Bu olaydan başka kim etkilendi?’
İnsanlar birçok grup belirledi ve her bir grup için renkli bir şal ile işaretlediğimiz birer sandalye koyduk ve rollerine başladılar:
• Steve’in ailesi;
• Şikayetçi;
• Islahevindeki diğer kızlar;
• Alt kata inmeyen personel;
• Kadın personel;
• Erkek personel;
• Yöneticiler;
• Diğer ıslahevlerindeki personel;
• Basın.
İnsanlar bu rolleri aldılar ve rollerdeki gibi olmanın nasıl bir şey olduğu hakkında konuştular. Personel arasında alt grupların oluştuğu açığa kavuştu, bazılarının buna inanmadığı, bazılarının ise gerçekten şaşırmadığı belli oldu çünkü Steve bazen onlara hoşlanmadıkları şekilde dokunmuştu, ancak ‘Bu sadece Steve, bunu yaparak bir şey ima etmemiştir.’ değil mi? Diğerleri, bu grup yıllar önce Steve’i ele vermedikleri için dehşete kapıldılar, 'tacizin varlığını kabul etmeyen uyumlu anneler' gibi. Gruplar arasında birbirlerinin yerlerine geçmelerini teşvik ettik; bazıları hayali rollerden meydana geldi, bazıları ise gerçek pozisyonlarından. Bu rol değişimlerini izledik. Farklı rol kümelerine odaklandık. Her kişiye ne hissettiklerini sormak için birkaç kez durduk ve sonra insanlar farklı roller üstlenmeye davet edildi. Yöneticilere sorular yöneltildi (Herhangi birinin Steve hakkındakileri öngörebileceğine dair bir işaret görmemişlerdi.). Rolleri değiştirdiler. İnsanlar boş sandalyedeki Steve ile konuştular. Tüm farklı duygu ve fikirler ile itirazların ortaya çıktığını görene kadar devam ettik. Grubu sessizce bir daire şeklinde oturtarak sonlandırdık, teker teker, her biri Steve’i de oynadı. Daha sonra sosyodramayı, itirazları, içgörüleri, duyguları ve sürprizleri nasıl deneyimlediklerini paylaştılar.
Ardından çiftler halinde soruları yanıtladılar:
A. Bu durum benim için geçmiş deneyimleri ortaya çıkarıyor mu?
B. Hangi rolde kendimi buldum? Benim tepkim neydi?
C. Bunlar olayın uyandırdığı duyguları nasıl etkiledi?
Öğle yemeğinden sonra, tüm grubu üçe bölüp, şu soruları yanıtlamalarını sağladık:
1. Bu duruma dönüp baktığımda herhangi bir pişmanlığım var mı?
2. Bu süreci benim için daha kolay hale getirecek bir şey var mı?
(Örneğin, Bu konuda soru soran insanlara ne diyeceğim?)
3. Dur/Başla/Devam Et. Önümüzdeki günlerde ne yapmaya devam edeceğim? ne yapmayı bırakacağım? ve ne yapmaya başlayacağım?
Gün hakkındaki kapanış yorumları, rahatlama ve sakinlik ile merhameti meydana çıkardı ve kurum dengesine yeniden kavuştu. Suya yeniden durgunluk geldi.
More
Less
Experience
Years of experience: 22. Registered at ProZ.com: Aug 2017.
Expertise 
Portfolio